Het festival in Zoetermeer bestaat uit twee delen, het eigenlijke festival in alle zalen van het Stadstheater en het middagprogramma in Stadshart en Dorpsstraat. Wij begonnen in de Dorpsstraat waar Nic's Big Band op het Schoolplein speelde. De band bestaat uit docenten en vooral cursisten van het CKC (Centrum voor Kunst en Cultuur in Zoetermeer) en gaf een leuk optreden met allerhande jazzklassiekers.
Op het podium op het Stadhuisplein zagen we vervolgens nog een klein stukje van het optreden van het Rob Agerbeek Trio met Daisy Oosterhuis, niet erg, we zagen ze al vaker in Zoetermeer. Met Ben Schröder op drums en Alex Milo op bas.
Ook waren er in het Stadshart diverse looporkesten zoals dit traditionele dixieland orkest de Sail Jazzband,
en het iest frivolere geluid van Bill Souzsa's Happy Dixie Band.
Hilarisch was het optredcen van het Brabants Fietsharmonisch Orkest op een zespersoonstandem. Terug op het Stadhuisplein scheen de zon, was er nog plaats op een terrasje en speelde Jan Akkerman een combinatie van nieuwer werk en oude Focus hits. Wij zaten goed!
Bij het derde optreden op het plein, van Deborah J. Carter kwam Jan Akkerman nog even terug om een paar nummers mee te spelen, Deborah bleek een oude fan van Jan te zijn, leuk zo'n gastoptreden.
Deborah is een uitstekende zangeres die een prima band bij zich had. Een afwisselend repertoire van swing, bop tot Beatles.
Toen was het tijd om naar het Stadstheater te gaan waar we opgewacht werden bij de ingang door saxofonist Wim Ninaber. Als we al niet in de stemming waren, zouden we dat nu zeker geworden zijn.
In de Foyer speelden de Basily Boys de sterren van de (noten)hemel.
En in de kleine zaal zorgde Pieter van Santen voor de achtergrondmuziek voor de genodigden/sponsoren.
Even later opende de Burgemeester, samen met de wethouders in de Grote zaal het festival officieel.
Gevolgd door een spetterend optreden van de Wicked Jazz Sounds Band. 11 personen sterk speelden een mengeling van latin, jazz en funk, swingend van het begin tot het eind en vol energie gebracht.
In de Kleine zaal zagen we daarna een optreden van Flamenco Jazz Fusion olv Adrian Elissen. Een interessant experiment, zeker voor Flamenco liefhebbers.
Fay Claasen woont in Keulen en is veel te weinig in Nederland te zien, maar de organisatie had haar weten over te halen speciaal voor Zoetermeer Jazz weer eens naar Nederland te komen. Wij hadden er hoge verwachtingen van en terecht zo bleek.
Ze werd begeleid door de Harry Emmery Band met onder andere Harry Emmery op bas (al acht jaar niet meer mee gespeeld) en Ciryl Directie op drums. Niet de minsten.
Tilmar Jubius (ken ik nog van het conservatorium) completeerde de band. Een gelegenheidsformatie dus, maar dat was niet te horen! In een bomvolle (te) Kleine zaal speelden ze de sterren van de hemel. En na het vriendelijke doch dringende verzoek van Fay of alle praters naar buiten wilden gaan, kon je er een speld horen vallen.
Heel mooi waren ook de duetten die ze met elk van de muzikanten speelde, een medley maar dan anders. Naast nummers van haar laatste cd Red, Hot & Blue (nummers van Cole Porter) en van de komende cd, was er ook een mooie versie van Imagine. Op het eind haalde ze ook nog haar man en saxofonist Paul Heller op het podium.
Een heel bijzonder en concert, dat al onze verwachtingen meer dan waar maakte.
Ondertussen was in de Grote zaal Candy Dulfer al begonnen en die speelde zoals gebruikelijk de zaal plat. Als gast was er zangeres Leona die meezong met een aantal nummers van Candy en ze speelden ook een nummer van Leona's nieuwe cd.
In de Kleine zaal speelde inmiddels alweer hetRob Agerbeek Trio met net als vanmiddag Ben Schröder op drums maar ditmaal Harry Emmery op bas (Alex Milo speelde even later bij Anke Angel, vandaar). Dat hij net een uur heeft staan spelen met Fay Claassen is voor hem geen enkel probleem en na afloop pakt hij zijn bas om door te reizen naar het Pure Jazz festival in Den Haag, nog een optreden.
Nadat de optredens in beide zalen waren afgelopen volgde er nog een afterparty met pianiste Anke Angel. Spetterende Boogie-woogie en een flinke dosis blues mede dankzij mondharmonicaspeler Keith Dunn.
Dit jaar was ons vijfde bezoek aan Zoetermeer Jazz, voor het eerst in het uitverkochte Stadstheater, zodat het middag- en avondprogramma naadloos in elkaar overliepen. De programmering was uitstekend, met zowel grote namen als optredens voor een kleiner publiek. Veel afwisseling, veel stijlen en vooral veel goede muziek. Een zesde keer zit er zeker in!
Zoetermeer Jazz was altijd een Lion's Club feestje, maar nu het op eigen benen is gaan staan is dat de kwaliteit alleen maar ten goede gekomen. De organisatie heeft zijn nek uitgestoken, maar heeft een festival neergezet dat er mag zijn, niet alleen lokaal, maar gewoon landelijk. Complimenten.
LINKS:
Zoetermeer Jazz
Nic's Big Band
Jan Akkerman
Deborah J. Carter
Basily Boys
Pieter van Santen
Wicked Jazz Sounds Band
Fay Claassen
Paul Heller
Harry Emmery
Candy Dulfeer
Leona
Anke Angel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten